|
Afgelopen weekend waren we met ons ‘Under13’ rugby team uitgenodigd om deel te nemen aan een groot scholen toernooi.
In Zuid Afrika zijn maar heel weinig lokale verenigingen maar vinden de meeste sporten plaats op school.
Het werd weer een mooie culturele ervaring. Mijn gedachten gingen weer even terug naar mijn eigen jeugd en de voetbaltoernooien die ik mocht spelen. Uiteraard vallen dan ook de verschillen gelijk op.
Rugby is, naast cricket een hele grote sport voor de jeugd in Zuid Afrika. Er zijn zelf teams met ‘Under6’ jongetjes. Ondertussen ben ik aardig thuis in de sport en kan ik er zeker van genieten. Ik vraag me wel af of elke ouder zijn kind op deze sport zou doen. Wat gaat het er hard aan toe, je houdt regelmatig je hart vast met de toegestane tackles die plaats vinden. En dit allemaal op blote voeten. Tijdens de tweede wedstrijd van het toernooi werd er al een jongen naar het ziekenhuis gebracht en aan het einde van zo'n dag zie je veel jongens mank lopen.
Naast dat onze jongens genieten van de wedstrijden is zo’n sportdag niet het doel. Sport zien we als middel om de jongens als persoon te laten groeien.
De uitspraak "I don't build championship teams, I build championship boys” (Larry Galwix – coach) is er een naar mijn hart.
Championship boys met een sterk karakter die in hun omgeving een licht gaan zijn en een verschil maken.