|
Vandaag in de Katwijkse Post en nu al op de website. De techniek van tegenwoordig;)
Ik las pas iets wat mij enorm aansprak van iemand die een bezoek had gebracht aan een Afrikaanse land.
Als ik mensen zie die weinig hebben, of dat nou hier is of op het journaal, denk ik automatisch: ‘Jullie zijn arm.’ Dat ik dit denk zegt vooral iets over mijn gebrekkige kijk op armoede, maar de projectmedewerker vertelt hoe vernietigend zo’n gedachte kan zijn voor een kind dat leeft in armoede. Want het woordje ‘zijn’ betekent dat iets je identiteit is! En de kinderen in de projecten die we bezoeken leren dus dat dit een leugen is. Zeker, ze hebben soms tekort aan voedsel, geld of andere levensbehoeften. Maar ze zijn niet arm. Ze zijn kinderen. Kinderen met een naam, een verhaal, soms nog een droom. Ze zijn kinderen van een Vader die groter is dan het leven zelf. Dat zijn ze! En dus niet arm. Arm is de identiteit van omstandigheden, niet van die prachtige kinderen hier.
Wat een vreugde gaf het mij dat wij op onze basisschool King’s College dezelfde focus hebben en zo min mogelijk de vernietigende woorden ‘arme kinderen’ gebruiken. Neem de jongen op de foto; Craig. Craig is 12 jaar en als baby met zijn moeder (vader niet in beeld) gevlucht uit Zimbabwe. Craig is een van de spelers uit mijn team en Craig is een uniek ventje. Die smile op zijn gezicht die mij altijd vreugde geeft. Uiteraard is hij op z’n tijd wat ondeugend, iets wat ik ondertussen aan z’n gezicht aflezen. Een jongen met een naam, bekend bij Zijn hemelse Vader, niet zielig en zeker niet ongelukkig!
De complete en zeer sterk inhoudelijke blog is hier te lezen.
