|
Afgelopen week zijn we aan de slag gegaan.
Zoals vele malen benadrukt in de voorbereiding zijn wij bereid te gaan waar wij nodig zijn binnen Victory4all.
Voor Pieter heeft dit statement als gevolg dat hij afgelopen maandag is begonnen als medewerker van het onderhoudsteam. Een team wat draait op de ervaring en kennis van Johan de Vreugd die tot Januari dit werk zal blijven doen voor het project. Erg leuk om geheel onverwachts, 10.000km van huis een directe collega van je (kleine) broertje te worden. Het werk van het onderhoudsteam is heel erg divers en je komt op allerlei plekken. Een greep uit de klussen die we afgelopen week hebben gedaan; vervangen van een slot, repareren van een speeltoestel, even pleinwacht draaien i.v.m. afscheid docent, verven van een klimrek, planten van bomen bij de bakkerij ( over de bakkerij vertellen we andere x nog iets meer) , repareren van een hek. Mensen (en de kinderen, om even in het ‘ bakkie’ te zitten, zie foto’s) zien ons graag komen en zijn erg dankbaar als er weer een klus is geklaard. We draaien normale Nederlandse werkdagen, op vrijdagmiddag stoppen we iets eerder. Hoelang ik dit werk zal blijven doen is even de vraag, maar voorlopig vind ik het persoonlijk erg leuk om te doen.
Ellen zal zich meer gaan richten op het administratieve werk binnen V4all. Deze week is zij zich rustig aan in gaan lezen en de overdracht van administratieve taken zit in een verkenningsfase. Om het project te leren kennen is Ellen deze week twee dagen mee gaan draaien op Noah’s Playschool (1-6 jaar).
Ik heb meegekeken in een klas van de 5-6 jarigen. Zij gaan volgend jaar (in januari) naar de Basisschool.
Noah’s Playschool is eigenlijk een voorbereiding op de Basisschool. In Nederland heb je 2 kleuterklassen, dat is hier niet echt. Hier draai je mee in je leeftijdsgroep, en daarna ga je naar de Basisschool.
Ik ben na 2 dagen trouwens aardig afgedraaid! De kinderen klimmen op je als een soort klimrek, en ze willen allemaal aandacht van deze ‘nieuwe teacher’.
Wat heel ingewikkeld is, want als 1 kind een bloemetje heeft geplukt en aan je geef en je zegt; wat aardig van je, je bent een lieverd’, krijg je vervolgens van 20 andere kinderen de meest bijzonder geplukte bloemen.
En die willen dat je ook tegen hen wat liefs zegt, en ze willen op je schoot zitten, oef…hier moet ik nog mee om leren gaan!?
Het is soms ook verdrietig om te weten dat school een van de weinige plekken is waar de kinderen ‘veilig’ zijn.
Verder zal Ellen ook mee gaan lopen de andere onderdelen van het project om te zien hoe het er daaraan toegaat.
Het is handig om administratief werk te doen waarvan je weet hoe het precies op de diverse onderdelen aan toe gaat.
Tot slot, we maken het goed. We zijn we nog steeds aan het ‘wennen’ aan het leven hier, alle indrukken en verhalen. Maar samen hebben we allebei het gevoel dat het goed gaat komen de komende tijd in JeffreysBaai!
Groeten van JeffreysBaai!
